struinen

IJskoud genieten

Voor de struinronde van 3 maart had ik een bijzonder stukje Waterleidingduin in gedachten: de Van Limburg Stirumvallei. Hier was ooit een kanaal, maar dat werd later gedempt, in 1994/1995 het zuidelijk deel en in 2006 het noordelijk deel. Daarna ontstond een grootschalig gebied van stuifduinen en helmgras, en in het zuidelijk deel zijn mooie natte valleien te vinden. Het is een fotogeniek landschap. Enkele weken van tevoren ga ik even op verkenning. Het is stormachtig, ijzig koud en het licht is keihard. Een interessante foto maken is best een uitdaging.

En dan is het 3 maart, Nederland is in de ban van "De Russische Beer" of met andere woorden, het is echt super koud! Er waait een harde oostenwind, en er is een piepklein beetje sneeuw gevallen. Ik zou het niemand kwalijk hebben genomen die zou afzeggen. Maar alle deelnemers waren, dik aangekleed en gewapend met warme koffie/thee en natuurlijk de fotocamera, aanwezig! En zo gaan we op weg naar de zandvallei. Voordat we daar aankomen maken we een fotostop bij een bevroren poeltje langs de Oude Haasvelderweg. Het landschap doet bijna buitenaards aan en vraagt om foto's. 

struinen
Actiefotos

 

waterleidingduinen
Buitenaards landschap

Deze struinronde gemist?

Kijk op de activiteitenpagina voor meer struinrondes

Na een kwartiertje fotograferen heeft iedereen het al wat koud gekregen en lopen we verder naar de Van Limburg Stirumvallei. Daar aangekomen kunnen de deelnemers zich helemaal uitleven, al is het voor sommige even zoeken naar lijnen, voorgrond etc. Mijn tip om het eens vanuit een ander standpunt te bekijken wordt dapper opgevolgd, ook met deze ijzige kou zie ik sommige deelnemers languit op de grond liggen. Na een half uurtje heeft iedereen zijn foto's wel gemaakt en gaan we op zoek naar een beschut plekje voor koffie en wat lekkers.

Hier onder nog wat resultaten:

Struinronde 3 februari 2018

Na een lange pauze (te druk met werk en andere zaken) ga ik vanaf februari dit jaar de struinrondjes weer oppakken. Ik vind het nog steeds maar al te leuk om al struinende door de natuur wat ervaringen uit te wisselen met andere fotografen/natuurliefhebbers.

struinen

Twee weken voor de geplande struinronde liep ik het rondje even voor. Ik had geluk, blauwe lucht en een dun laagje ijs op het water, mooie wolkenluchten, kortom van alles te zien. Maar wat als het grijs en regenachtig is, dus ik probeerde verder te kijken naar details. En ik heb het wandelrondje dusdanig in elkaar gezet, dat er halverwege de route een omkeerpunt is, dit na de nogal “natte” ervaringen van de struinronde in oktober.

Op zaterdag 3 februari ontmoet ik vier deelnemers, deels bekende gezichten en deels nieuwe gezichten. Ik heb blijkbaar een abonnementje op regenachtig grijs weer, maar het is windstil dus we gaan vol goede moed op pad. Het is toch genieten en we vinden voldoende onderwerpen om te fotograferen. In onderstaande galerij wat foto’s die op deze struinronde genomen zijn. Deelnemers die nog geen foto’s ingestuurd hebben mogen dat alsnog doen.

Ik kijk terug op een geslaagd struinrondje. Wil je ook een keer mee? Kijk dan snel op de activiteitenpagina en geef je op.

Vroeg rondje struinen Hemelvaartdag 2017

Hemelvaartdag 2017, ik vind het altijd weer leuk dat mensen de moeite nemen om vroeg op te staan om met mij een rondje te gaan struinen in de mooie Waterleidingduinen.

Ook dit jaar waren de weergoden ons gunstig gezind, het was fantastisch wandelweer en er was heel veel te zien in de duinen. Mei is wat dat betreft een heerlijke maand. Met deels bekende en deels nieuwe gezichten liepen we vanaf ingang Panneland naar het mooie Zwarteveldkanaal. We genoten van het uitzicht en speurden in het riet naar Libellen, Juffers en ander klein spul. Hierna vervolgden we onze weg naar het Groot Zwarteveld, waar we speurden naar kikkers en ook even genoten van een pauze in de zon. Hierna liepen we over het Eiland van Rolvers en werden bij één van de poelen getrakteerd op een ware Kikker-orgie. Iedereen genoot van zoveel gekwaak en gespetter. Om het allemaal nog wat mooier te maken zagen we ook nog Boomkikkers. Onder het genot van koffie met wat lekkers hebben we nog even na zitten kletsen. Foto's van de deelnemers staan hier onder. 

Wil je ook een keer mee struinen? Kijk dan hier

 

struinen

boomkikker

Inge: "Mijn eerste Boomkikker, ik had ze nog nooit gezien". 

viervlek

Yvonne zette deze mooie Viervleklibel op de foto.

Actie (foto Carla)

Struinen

Op zoek naar Juffers (foto Carla)

struinen

struinen

struinen

Foto's van Karin

Waterleidingduinen Mei 2017

Mei, een heerlijke maand waarin de natuur bijna uit z’n voegen barst. Er groeit en bloeit van alles. Ik heb meerdere keren genoten, mede dankzij mooi weer en lekkere lange avonden. In onderstaande fotogalerij heb ik een overzichtje gemaakt van één en ander wat ik ben tegen gekomen. Geniet maar mee, klik op de eerste foto om de foto’s op ware grootte te kunnen doorbladeren.

Winter-voorbode?

Zaterdag 3 december, mijn wekkertje gaat als het nog aardedonker is. Na een lekkere kop koffie en het krabben van de autoruitjes rijd ik bij schemerlicht richting ingang Panneland van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Ik hoop op mist en een mooie zonsopgang. Mijn geduld word even op de proef gesteld, op het weggetje naar Panneland loopt een kudde van een stuk of 12 losgebroken koeien en ze zijn niet van plan om ook maar één hoefje aan de kant te gaan. Één koe likt de koplamp van mijn auto schoon, een andere staart nieuwsgierig naar binnen. Ik bel de politie en vind vervolgens een gaatje om tussen de koeien door te rijden.

Mooi, precies met zonsopgang wandel ik het duingebied in. Het is koud en windstil. Helaas is de zonsopgang vandaag nogal gewoontjes, en ook de hoeveelheid mist is niet waar ik op hoopte. Maar toch!! Het is heel erg mooi en als dit een voorbode van de winter is dan verheug ik mij daar op. Ik wandel het Zwarteveldkanaal rond en geniet met volle teugen. Op de terugweg zie ik nog een IJsvogeltje maar die heeft helaas geen zin om even te poseren. Inmiddels begint het ook druk te worden met hardlopers en wandelaars. Tevreden wandel ik naar de auto.

Gouden avond

Vrijdagmiddag half 5, waar mijn weekend normaal gesproken al lang begonnen is, ben ik nu nog razend druk op kantoor. Vanuit mijn ooghoek zie ik een berichtje van mijn vriendin op mijn telefoon verschijnen. “Hoe laat gaan we naar de hei?” Oeps, dat was ik in alle drukte eigenlijk een beetje vergeten. Maar ik zie ook dat het aan het einde van deze grijze vrijdag begint op te klaren, ik heb wel zin in een frisse neus. “Half 8” app ik terug.

En zo kan ik om half 6 kantoor verlaten, boodschappen doen, eten, zelfs nog even op de bank liggen, en dan wandelbroek en -schoenen aan en camera pakken en gaan. De hei is in dit geval het stukje hei in de Waterleidingduinen, bij ingang De Zilk. Vorig jaar bloeide het amper, nu is het mooi paars. Aangekomen weet ik eigenlijk niet goed wat ik er qua fotografie eens van zal maken. Het is altijd een beetje rommelig, en bovendien maken de wind en de vele grassprieten die er tussen staan het er niet gemakkelijker op. Ik probeer wat maar kan m’n draai niet vinden. Al snel valt mijn oog op een boom, die mooi in wat laat zonlicht tussen het wuivend gras staat.

Als we genoeg foto’s van de hei hebben, lopen we een stukje het bos in. En dan…… een Reegeit roept haar kalf ….. en verraadt hiermee hun aanwezigheid. We zijn meteen muisstil, en sluipen door het bos. Op een smal paadje spotten we het kalf. Het loopt eerst op een lastige plaats om te fotograferen, en bovendien, het is al best donker, ik heb geen statief, dus dan maar de ISO flink omhoog. Moeder ree roept nog een keer, en dan krijgt deze avond z’n eerste gouden momentje, het kalf komt uit de struiken tevoorschijn en we kunnen een paar minuten genieten. Wauw, wauw wauw!! Daarna gaat het kalf achter haar moeder aan.

Wij laten het hierbij en lopen richting zweefvliegveld. Hier kleurt onze avond dan letterlijk goud. De zon gaat onder en geeft het landschap een magisch uiterlijk. Dit levert een paar hele mooie foto’s op. Lang duurt de betovering niet, na 10 minuten is de zon weg gezakt en doet het blauwe uurtje langzaam zijn intrede. Tijd voor ons om te gaan. Een groot Damhert staart ons nog aan, maar wij zijn voldaan. Wat een avond.

Verslag rondje struinen 13 juli 2016

Struinen in de duinen, gewoon even op een mooie zomeravond, dat was mijn opzet toen ik deze activiteit bedacht. Al snel had ik genoeg deelnemers, en deze avond was mooi, en kreeg extra glans doordat Marry met ons mee wandelde. Marry is natuurgids in opleiding, en kent het stukje duin waar wij doorheen wandelden, het Eiland van Rolvers, bijzonder goed. Verder hadden alle deelnemers een camera bij zich, zodat we uiteindelijk in kilometers niet heel veel gewandeld hebben. Genoten hebben we wel, en gefotografeerd, en ook wat van elkaar kunnen leren. Wat mij betreft al geslaagd

We liepen eerst naar een plek waarvan Marry en ik weten dat je er Boomkikkers kunt zien. En na lang zoeken, de plek lag helaas al in de schaduw, vonden we er nog één. Het viel nog niet mee om de kikker, die natuurlijk niet zo groot is en lekker verdekt tussen de duindoorns zat, aan te wijzen, laat staan op de foto te zetten. Zelfs ik had er echt moeite mee.

Boomkikker

We struinden verder naar één van de vele poeltjes die dit stukje duin telt. De Juffers genoten nog van het laatste avondzonnetje, de rugzakken en tassen werden neergezet en de camera's werden gericht op de vele Juffers. Zoals altijd in de natuur, de ene werkte mee, de andere helemaal niet. Hieronder heb ik de foto's van verschillende deelnemers op een rijtje gezet.

struinen

Als iedereen de Juffers naar tevredenheid op de foto heeft gezet, is het tijd voor een korte pauze. Onder het genot van koffie/thee en koek kletsen we over de natuur en fotograferen. Hierna was het al tijd om langzaam richting uitgang te gaan. Voordat we echter de weg naar de parkeerplaats weer opliepen, beklommen we nog een hoger gelegen duintop voor de zonsondergang. Die liet nog even op zich wachten, wij genoten ondertussen van de Damherten met jongen.

Uiteindelijk werden we niet teleurgesteld. Bijzondere wolken zorgden voor een fraaie afsluiting van deze avond. De camera's kwamen weer tevoorschijn en iedereen zocht zo z'n plekje voor een kleurrijke foto. 

Na afloop vraag ik altijd aan de deelnemers om mij één foto op te sturen voor het verslag. Zo leer je kritisch kijken en keuzes maken. Ik heb ook nu weer gemerkt dat keuzes maken moeilijk was, want van de meeste deelnemers kreeg ik meer dan één foto. 

 

We kunnen terug kijken op een super geslaagd rondje struinen, waarin we veel gezien en ook wat geleerd hebben. Mijn dank gaat uit naar Marry voor haar leuke en interessante verhalen over het Eiland van Rolvers.

Dit rondje struinen gemist? Hou mijn Facebookpagina en activiteitenkalender dan in de gaten.

struinen

Nat pak

Vanochtend besloot ik een langere wandeling en fotograferen te combineren. Bij ingang Panneland van de Amsterdamse Waterleidingduinen sloeg ik meteen linksaf richting Oosterkanaal. Wat een rust, wat een stilte, wat een lentegevoel. Na de stormachtige dag van gisteren is het nu zonnig met weinig wind, er komt steeds meer fris groen aan de bomen en de vogels fluiten het hoogste lied. Ik volg het pad langs het Oosterkanaal, en geniet van de oer-Hollandse ( alhoewel….. Noorwegen en IJsland kunnen er ook wat van) wolkenluchten. Ik heb de natuur zo ongeveer voor mij alleen, een enkele hardloper daar gelaten.

Bij de eerste brug die je vanaf Panneland tegen komt sla ik rechtsaf. Nu volg ik kort het met groene paaltjes gemarkeerde pad. Bij de Bokkenwei verlaat ik de gebaande paden en struin dwars door het open veld in de richting van het ruiterpad. Inmiddels zie ik ook wat bewolking verschijnen en ik hoop wel dat een bui nog even op zich laat wachten. Ten eerste wil ik mijn fotomomentje bij De Vellen niet door een bui laten bederven, en ten tweede, dit is heel open gebied met amper beschutting.

Enfin, aangekomen bij De Vellen is het nog wel even genieten. Ik kan nog met zonnige omstandigheden wat foto’s maken en raak aan de praat met twee ruiters. Totdat ik de wind voel opsteken en maar eens achterom kijk….. OEI! De damhertjes zoeken al beschutting in de struiken, het is de hoogste tijd om mijn regenpak aan te trekken, wat me nog net op tijd lukt. Een halve minuut later tikken de eerste regendruppels op mijn capuchon. Daar zijn de voorspelde buien (mogelijk met hagel en onweer)…. gelukkig in dit geval alleen hagel en dan heeft ieder nadeel toch een voordeel want van hagel wordt je een stuk minder nat. Helaas gaat de hagel na enkele minuten weer over in regen. Dit is wel natuurbeleving in optima forma! Ik vervolg mijn weg, langs het ruiterpad, in de richting van de paardenpicknickplaats bij de Marelberg. Nat geregend kom ik daar aan, maar gelukkig trekt de bui weg en kan ik mijn spullen even te drogen hangen.

Na een welverdiend bakkie koffie met een broodje is de lucht weer blauw en de vogeltjes fluiten gewoon weer door. Ik loop nu naar het Kromme Schusterkanaal en struin dan weer een stuk binnendoor. Hier is ook nog een mooi water met een paar berkenboompjes, dit stukje duin heeft volgens mij geen naam. Langs allerlei naamloze kanalen vervolg ik, genietend, mijn weg terug richting Panneland. Ik verbaas me nog maar eens over de rust, blijkbaar blijven veel mensen toch liever op de gebaande paden. Na 12 km. sta ik bij de klinkerweg naar Panneland, de lucht is inmiddels weer grijs en ik voel nog een paar spetters. Maar dit was een heel mooi wandelrondje. Geniet even mee van de foto’s.