Inge: "Mijn eerste Boomkikker, ik had ze nog nooit gezien".
Yvonne zette deze mooie Viervleklibel op de foto.
Actie (foto Carla)
Op zoek naar Juffers (foto Carla)
Foto's van Karin
struinen
Waterleidingduinen Mei 2017
Mei, een heerlijke maand waarin de natuur bijna uit z’n voegen barst. Er groeit en bloeit van alles. Ik heb meerdere keren genoten, mede dankzij mooi weer en lekkere lange avonden. In onderstaande fotogalerij heb ik een overzichtje gemaakt van één en ander wat ik ben tegen gekomen. Geniet maar mee, klik op de eerste foto om de foto’s op ware grootte te kunnen doorbladeren.
Wat ruikt het toch heerlijk als de Meidoorn bloeit
Damhert snoept van de Meidoornblaadjes
Siësta bij de Damhertjes, nog lekker in hun wintervachtjes
Verstoppertje - zoek het Damhert
Damhert onder Meidoorn en met Cipreswolfsmelk op de voorgrond
Damhertjes
Boomkikker
Boomkikker
Boomkikker
Groene Kikkers
Zandhagedisje♀, jong exemplaar van vorig jaar. Wat een fantastische schutkleuren.
Sint-Jacobsvlinder
Rups van de Zuringuil
Veldhondstong
Blaasjeskruid, alleen het bloemetje steekt boven het water uit. De blaadjes zitten onderwater en hebben vangblaasjes om plankton mee te vangen. Is in Nederland en heel Europa vrij zeldzaam.
Cipreswolfsmelk
Toch weer op zoek naar het artistieke, mooi lijnenspel van de rietstengels met daartussen een Lantaarntje♀
Viervleklibel
Viervleklibel
Viervleklibel
Viervleklibel
De Juffers zijn uitgeslopen, hun poppen omarmen voor altijd de rietstengel.
Pop van Libel tussen Cipreswolfsmelk
Het zonnetje schijnt door de pop van deze Libel, een beetje een luguber gezicht is het zo wel.
Winter-voorbode?
Zaterdag 3 december, mijn wekkertje gaat als het nog aardedonker is. Na een lekkere kop koffie en het krabben van de autoruitjes rijd ik bij schemerlicht richting ingang Panneland van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Ik hoop op mist en een mooie zonsopgang. Mijn geduld word even op de proef gesteld, op het weggetje naar Panneland loopt een kudde van een stuk of 12 losgebroken koeien en ze zijn niet van plan om ook maar één hoefje aan de kant te gaan. Één koe likt de koplamp van mijn auto schoon, een andere staart nieuwsgierig naar binnen. Ik bel de politie en vind vervolgens een gaatje om tussen de koeien door te rijden.
Mooi, precies met zonsopgang wandel ik het duingebied in. Het is koud en windstil. Helaas is de zonsopgang vandaag nogal gewoontjes, en ook de hoeveelheid mist is niet waar ik op hoopte. Maar toch!! Het is heel erg mooi en als dit een voorbode van de winter is dan verheug ik mij daar op. Ik wandel het Zwarteveldkanaal rond en geniet met volle teugen. Op de terugweg zie ik nog een IJsvogeltje maar die heeft helaas geen zin om even te poseren. Inmiddels begint het ook druk te worden met hardlopers en wandelaars. Tevreden wandel ik naar de auto.
Gouden avond
Vrijdagmiddag half 5, waar mijn weekend normaal gesproken al lang begonnen is, ben ik nu nog razend druk op kantoor. Vanuit mijn ooghoek zie ik een berichtje van mijn vriendin op mijn telefoon verschijnen. “Hoe laat gaan we naar de hei?” Oeps, dat was ik in alle drukte eigenlijk een beetje vergeten. Maar ik zie ook dat het aan het einde van deze grijze vrijdag begint op te klaren, ik heb wel zin in een frisse neus. “Half 8” app ik terug.
En zo kan ik om half 6 kantoor verlaten, boodschappen doen, eten, zelfs nog even op de bank liggen, en dan wandelbroek en -schoenen aan en camera pakken en gaan. De hei is in dit geval het stukje hei in de Waterleidingduinen, bij ingang De Zilk. Vorig jaar bloeide het amper, nu is het mooi paars. Aangekomen weet ik eigenlijk niet goed wat ik er qua fotografie eens van zal maken. Het is altijd een beetje rommelig, en bovendien maken de wind en de vele grassprieten die er tussen staan het er niet gemakkelijker op. Ik probeer wat maar kan m’n draai niet vinden. Al snel valt mijn oog op een boom, die mooi in wat laat zonlicht tussen het wuivend gras staat.
Als we genoeg foto’s van de hei hebben, lopen we een stukje het bos in. En dan…… een Reegeit roept haar kalf ….. en verraadt hiermee hun aanwezigheid. We zijn meteen muisstil, en sluipen door het bos. Op een smal paadje spotten we het kalf. Het loopt eerst op een lastige plaats om te fotograferen, en bovendien, het is al best donker, ik heb geen statief, dus dan maar de ISO flink omhoog. Moeder ree roept nog een keer, en dan krijgt deze avond z’n eerste gouden momentje, het kalf komt uit de struiken tevoorschijn en we kunnen een paar minuten genieten. Wauw, wauw wauw!! Daarna gaat het kalf achter haar moeder aan.
Wij laten het hierbij en lopen richting zweefvliegveld. Hier kleurt onze avond dan letterlijk goud. De zon gaat onder en geeft het landschap een magisch uiterlijk. Dit levert een paar hele mooie foto’s op. Lang duurt de betovering niet, na 10 minuten is de zon weg gezakt en doet het blauwe uurtje langzaam zijn intrede. Tijd voor ons om te gaan. Een groot Damhert staart ons nog aan, maar wij zijn voldaan. Wat een avond.
Nat pak
Vanochtend besloot ik een langere wandeling en fotograferen te combineren. Bij ingang Panneland van de Amsterdamse Waterleidingduinen sloeg ik meteen linksaf richting Oosterkanaal. Wat een rust, wat een stilte, wat een lentegevoel. Na de stormachtige dag van gisteren is het nu zonnig met weinig wind, er komt steeds meer fris groen aan de bomen en de vogels fluiten het hoogste lied. Ik volg het pad langs het Oosterkanaal, en geniet van de oer-Hollandse ( alhoewel….. Noorwegen en IJsland kunnen er ook wat van) wolkenluchten. Ik heb de natuur zo ongeveer voor mij alleen, een enkele hardloper daar gelaten.
Bij de eerste brug die je vanaf Panneland tegen komt sla ik rechtsaf. Nu volg ik kort het met groene paaltjes gemarkeerde pad. Bij de Bokkenwei verlaat ik de gebaande paden en struin dwars door het open veld in de richting van het ruiterpad. Inmiddels zie ik ook wat bewolking verschijnen en ik hoop wel dat een bui nog even op zich laat wachten. Ten eerste wil ik mijn fotomomentje bij De Vellen niet door een bui laten bederven, en ten tweede, dit is heel open gebied met amper beschutting.
Enfin, aangekomen bij De Vellen is het nog wel even genieten. Ik kan nog met zonnige omstandigheden wat foto’s maken en raak aan de praat met twee ruiters. Totdat ik de wind voel opsteken en maar eens achterom kijk….. OEI! De damhertjes zoeken al beschutting in de struiken, het is de hoogste tijd om mijn regenpak aan te trekken, wat me nog net op tijd lukt. Een halve minuut later tikken de eerste regendruppels op mijn capuchon. De voorspelde buien (mogelijk met hagel en onweer)…. gelukkig in dit geval alleen hagel en dan heeft ieder nadeel toch een voordeel want van hagel wordt je een stuk minder nat. Helaas gaat de hagel na enkele minuten weer over in regen. Dit is wel natuurbeleving in optima forma! Ik vervolg mijn weg, langs het ruiterpad, in de richting van de paardenpicknickplaats bij de Marelberg. Nat geregend kom ik daar aan, maar gelukkig trekt de bui weg en kan ik mijn spullen daar even te drogen hangen.
Na een welverdiend bakkie koffie met een broodje is de lucht weer blauw en de vogeltjes fluiten gewoon weer door. Ik loop nu naar het Kromme Schusterkanaal en struin dan weer een stuk binnendoor. Hier is ook nog een mooi water met een paar berkenboompjes, dit stukje duin heeft volgens mij geen naam. Langs allerlei naamloze kanalen vervolg ik, genietend, mijn weg terug richting Panneland. Ik verbaas me nog maar eens over de rust, blijkbaar blijven veel mensen toch liever op de gebaande paden. Na 12 km. sta ik bij de klinkerweg naar Panneland, de lucht is inmiddels weer grijs en ik voel nog een paar spetters. Maar dit was een heel mooi wandelrondje. Geniet even mee van de foto’s.
