struinen

Damhertenbronst 2020

Bronst bij de Damherten, het trekt ieder jaar weer veel publiek naar de Waterleidingduinen. Zelf loop ik er meestal wel een paar keer langs, maar ga ik er niet speciaal voor naar de duinen.

Dit jaar viel de bronst mooi samen met een week vakantie. Vakantie die ik had moeten doorbrengen in een ruige bergachtige omgeving, ergens ver weg van Nederland. Maar Corona gooide ook hier roet in het eten. En dus had ik nu eens alle tijd om een paar keer de duinen in te gaan en te proberen een paar knappe foto’s van de Damhertenbronst te maken.

Ik vind het altijd nog maar lastig om er wat van te maken, bewegende onderwerpen zijn niet mijn sterkste punt, maar het gaat steeds beter. En dan, die takkenomgeving….. er is werkelijk geen foto waar niet een takje, boomstronkje of sprietje in de weg zit. Iets wat mij als perfectioniste eigenlijk wel irriteert. Maar aan de andere kant, het is wat het is! Wat voor mij vooral telt was de beleving, en ik kan jullie verklappen, ik heb genoten !! Zo gaaf om heel dicht bij een paar vechtende Damherten te staan.

Kijk mee in de fotogalerij, ik heb er lekker veel foto’s ingezet, geen tekst, alleen maar plaatjes. Komt ‘ie:

De langste dag 2020

Vanwege de Corona-uitbraak hebben mijn activiteiten lange tijd stil gelegen. Maar na versoepeling van de landelijke maatregelen vond ik dat een struinronde met maximaal 4 personen wel moest kunnen. De langste dag leek mij wel een geschikte gelegenheid, er is niets zo heerlijk als ‘s avonds lekker lang door de duinen struinen.

En wat hebben we genoten, mede dankzij het super mooie weer. Zoals altijd kwamen we eigenlijk tijd te kort en moesten we nog een beetje doorlopen om op tijd bij de uitgang te zijn. Onderstaand een paar foto’s.

Vroege vogels – april 2020

Corona, ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken. We moeten zoveel mogelijk thuis blijven en afstand houden. Ik probeer er natuurlijk het beste van te maken, en geniet van het thuis zijn. Maar gelukkig, een frisse neus halen mag, en van die vrijheid maak ik dankbaar en verstandig gebruik. Mijn bezoekjes aan de Waterleidingduinen zijn in ieder geval niet in de drukke weekenden en ook niet op mooie dagen overdag. Echt nieuws is dit niet want eigelijk ging ik toch al nooit op drukke tijdstippen. Nee, ik zet ook nu één keer per week heel vroeg de wekker en sta met zonsopgang voor het hek.

Het levert in ieder geval een paar fraaie sfeerplaatjes op. Dit alleen al maakt het vroege opstaan meer dan waard.

Verder is er in de eerste helft van april nog niet veel te beleven in het duin, het lentegroen moet nog groeien en voor de macrolens zie ik weinig geschikte onderwerpen. De vogels daarentegen laten uitbundig van zich horen. Nou ben ik nooit een echte vogelfotograaf geweest, mijn hart ligt bij macro en landschap. Maar, met de komst van mijn fantastische telezoomlens begin ik er lol in te krijgen, en probeer me er in te bekwamen. En dat resulteert in dit blog in een uitgebreide galerij met vogels. Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen.

 

After-Christmas-Walk 2019

Vorig jaar was de After-Christmas-Walk een succes, en was het voor mij al snel zeker dat deze weer op de agenda moest komen. Het is ook heerlijk om na een paar feestdagen even lekker in de natuur rond te struinen.

Tijdens de wandeling van dit jaar was struinen en genieten belangrijk, wat mede door het aangename winterweer prima lukte. Daarbij waren er voldoende onderwerpen voor een fotomomentje.

struinen
Warme chocolademelk met slagroom tijdens de picknick, foto: Inge Hoogeveen

Waar het voor de pauze nog over relatief makkelijke paden ging, ging het na de pauze even flink berg op en berg af. Het was genieten en nog eens genieten, en weer voor herhaling vatbaar. Na zo’n 10 km. kwamen we voldaan terug bij de uitgang.

Onderstaand nog wat foto’s die onderweg gemaakt zijn.

Damherten

De dag na kerst is het heerlijk weer, en ik besluit in de middag om even een rondje Waterleidingduinen te gaan lopen. Dit is meteen een mooie gelegenheid om mijn nieuwe telelens nog eens even uit te proberen. Ik had het kunnen weten….. als ik bij ingang De Zilk de parkeerplaats op kom, zie ik dat het helemaal vol staat. Nou ja, niets aan te doen, ik loop mijn geplande rondje en merk dat de meeste watervogels rustiger plekken hebben opgezocht. Ik zal het met de Damherten moeten doen voor de foto’s.

Damherten, er zijn er meer dan genoeg en echt schuw zijn ze niet. Inspiratie krijg ik er eigenlijk ook nooit van, verder dan een registrerend plaatje kom ik meestal niet. Zo ook vandaag niet, maar het is toch een mooie test van mijn nieuwe lens. Ik zie wel dat de foto’s die met deze lens uit de camera rollen, vele malen scherper zijn, dan die met mijn oude camera en zoomlens.

Enfin, ik heb in ieder geval een lekkere frisse neus gehaald, en onderstaand uiteraard een paar plaatjes van Damherten.

 

Allerlei’tje voorjaar 2019

Gisteren konden we genieten van de langste dag, en wat voor één! Afgelopen voorjaar hebben fotografie en struinrondes een beetje stil gelegen. De fotografie met name omdat mijn verouderde camera’s mij niet meer zo konden motiveren om op pad te gaan. De struinrondes omdat we gewoon een paar keer pech hadden met het weer.

Maar het is ook niet zo dat er helemaal niets gebeurd is, dus in dit blog even een fotogalerij met wat foto’s die ik jullie toch niet wil onthouden.

Ik was een aantal keren in de Waterleidingduinen om struinrondes voor te bereiden. Helaas wegens voorspeld onweer en harde regen moest ik een paar keer afzeggen. Tijdens één van mijn voorverkenningen zag ik mooie blaadjes drijven in een poeltje (foto 1).

Met een vriendin maakte ik een heerlijke wandeling door Meyendel/Berkheide. We zagen boomkikkers (geen goede foto) maar ook diverse Lieveheersbeestjes en veel bloeiende Veldhondstong (foto 2/4). Wat een heerlijk natuurgebied is dit trouwens, hier ga ik zeker nog naar terug.

In afwachting van mijn nieuwe camera en macrolens nam ik evengoed mijn oude spullen mee, en wist daarmee nog heel fraai wat Juffers en Viervleklibellen op de foto te zetten (foto 5/8)/

Tijdens een paar weekendjes weg met man en vrienden had ik slechts een compakt-camera mee. We bezochten de Brabantse Biesbosch en het mooie Haaksbergerveen. Wat is Nederland toch mooi. Evengoed leverde dit nog een paar mooie foto’s op (foto 9/10 en 21).

Tijdens mijn vakantie bracht ik ook, nog steeds met m’n oude apparatuur, een bezoekje aan de Hillegomse Heemtuin, Schülte-Küperjanshof. Wat was het heerlijk om rond te dwalen. In het begin leek er niet zo veel te beleven, maar hoe langer je kijkt, hoe meer je ontdekt. Dus ik heb naar hartenlust kunnen fotograferen, wat nog niet helemaal mee viel omdat er een stevig windje stond (foto’s 11 t/m 18).

De Vosse- en Weerlaner Polder is ook zo’n stukje natuur dicht bij huis. Ik kom er graag en vaak. Ook de afgelopen weken was ik er regelmatig, op zoek naar vlinders die ik helaas niet vond. De Honingbijen waren wel een goed fotomodel (foto 19 en 20).

En hiermee eindigt dit blog.

Januari 2019

Januari 2019, net zoals veel andere fotografen verlang ik naar winterse omstandigheden. Het laat even op zich wachten, januari begint wat het weer betreft grijs en saai. Maar in de loop van de maand brengt Koning Winter een bliksembezoekje aan ons land.

Op zondagmiddag 20 januari vervallen onverwacht de afspraken uit mijn agenda. En, het is super mooi weer. Ik weet dat het op zondagmiddag altijd erg druk is in de Waterleidingduinen maar ik ga toch. Al fietsend op het weggetje naar Panneland verbaas ik me al over de drukte. Ik besluit om richting verboden gebied te lopen en op zoek te gaan naar de Wilde Zwanen. Voordat ik in dat gebied ben, laat ik me even verleiden tot wat macro-fotografie, alle grassprietjes, mos, takjes etc. is prachtig aangevroren, het vraagt om een paar foto’s. Helaas is wel het licht heel fel en er zijn veel irritante schaduwen. Dus ik vervolg m’n weg. Na een tijdje zie ik twee Wilde Zwanen, heel in de verte. Te ver weg voor een goede foto, en helaas, in dit stukje van de Waterleidingduinen mag je niet van de paden af. Ik moet het er maar mee doen en wacht op betere kansen.

Ik hoef niet lang te wachten, twee dagen later valt er zowaar een paar centimeter sneeuw. Ik neem de volgende ochtend vrij en ben meteen bij zonsopgang in de Waterleidingduinen. Oké het pak sneeuw had ietsje dikker mogen zijn, maar het is toch genieten. Ik loop een eindje, zoek en vind wat plekken voor een foto, en loop door richting het Zwarteveldkanaal, één van mijn favoriete plekjes in dit gebied. Oh…. ik heb echt geluk, de Wilde Zwanen, die zich normaal vanwege de rust liever verstoppen in het verboden gebied, zwemmen voor me uit in het kanaal. Ik sluip er wat stilletjes achteraan, en na een paar minuten voelen ze mij blijkbaar niet als bedreiging. Ze stappen aan de overkant aan wal en beginnen met wat rek- en strekoefeningen, om daarna te beginnen aan een dutje. Ik kan een paar aardige foto’s maken, temeer omdat de zon er even wat mooi ochtendlicht overheen laat vallen. Wauw!! Mijn ochtend kan niet meer stuk. Tevreden loop ik terug naar Panneland, net op tijd, het wordt alweer druk.

Winter, het mag van mij nog even zo blijven, maar terwijl ik dit blog schrijf zijn de temperaturen boven nul en is er van winter geen spoor meer te bekennen.

! Reacties op dit blog worden zichtbaar na goedkeuring !

Vertel de lente met drie foto’s

Nu het ‘s avonds weer lekker lang licht is, zijn de struin- en fotografierondjes verplaatst van de zaterdagochtend naar de woensdagavond. En zoals altijd, alles mag, niets moet, gewoon even lekker van de natuur genieten staat bij mij voorop. Kunnen we daarbij toevallig een paar mooie foto’s maken en wat ervaringen uitwisselen over fotografie, dan is dat natuurlijk prima.

Voor het struinrondje van afgelopen woensdagavond had ik een opdrachtje bedacht: Leg de lente vast in drie foto’s. Dat is een heel rekbaar thema en ik ben altijd benieuwd waar de deelnemers zich dan op focussen.

Het weer van afgelopen woensdagavond was trouwens alles behalve lenteachtig….. er stond een harde wind en het was ijzig koud. Macrofotografie viel af, te veel beweging en door de kou geen vlinders of andere fladderaars te bekennen. Wat dan? Bij ingang De Zilk van de Waterleidingduinen zie je altijd veel mannetjes-Damherten. Inmiddels hebben ze hun gewei afgeworpen, en onmiddelijk daarna begint een nieuw gewei te groeien, de mannetjes hebben twee licht behaarde knobbels tussen hun oren wat over een tijdje weer een mooi nieuw gewei zal worden. De Koningsvarens waren ook een echt teken van lente, met hun mooie gekrulde groei-toppen zijn ze echt fotogeniek. Als het dan te hard waait voor de details, is het altijd nog de moeite waard om een plaatje van de varens in het landschap te maken.

Zelf vind ik het voor de afwisseling altijd leuk om even te stoeien met lange sluitertijden en beweging in de foto’s. Soms denk ik “wauw” en soms gooi ik het thuis meteen weg. Maar al doende leer je en ik laat even zien wat voor leuke resultaten je er mee kunt behalen.

Uiteindelijk hadden wij een gezellige avond en wat betreft de lentefoto’s zeg ik “goed gelukt”.

 

Fotograferende Vroege Vogels

Hemelvaartsdag 2018, 6 vroege vogels verzamelen zich, samen met mij, bij Ingang Panneland. Het is grijs, miezerig en niet al te warm maar we gaan op pad en het is één groot genieten, de vogels zingen het hoogste lied, we lopen een uur door de natuur zonder ook maar een mens tegen te komen, de Meidoorn bloeit en geurt heerlijk.

Bij een poeltje houden we een lange pauze, iedereen kan hier even lekker zitten, wat eten en fotograferen. Er is in eerste instantie niet zoveel te zien, maar naar mate we langer speuren vinden we toch voldoende interessante dingen, wat is de natuur toch wonderlijk. Na de pauze lopen we terug richting Panneland en genieten onderweg van de Boomkikkers en Zandhagedissen. Bijna 5 uur na vertrek zijn we bij de uitgang.

Tijd om even gezellig na te praten onder het genot van koffie en pannenkoeken.

Meestal vraag ik de deelnemers om 2 mooie foto’s uit te kiezen, maar we hebben zoveel gezien dat ik er voor deze keer een lekkere uitgebreide fotoserie van maak.

Vroeg rondje struinen

5 mei, voor mij geen bevrijdingsfestival of andere festiviteiten. Mijn wekkertje gaat vroeg om een lekkere wandeling in de Waterleidingduinen te gaan maken. Ik wil een beetje trainen voor mijn aanstaande vakantie in bergachtig gebied, dus via een lange omweg loop ik naar één van mijn favourite plekjes voor macrofotografie. Na een broodje en koffie struin ik langs het poeltje en focus me in eerste instantie op een aantal spinnetjes die in de rietstengels hangen. Totdat…. mijn oog op iets heel anders valt, ik zie een libel uitsluipen en besluit dat proces gade te slaan. Tussen de eerste en de laatste foto zitten 20 minuten, wat is de natuur toch boeiend. Blij met mijn gemaakte foto’s loop ik terug richting Panneland. De terugweg duurt lang, ik zie nog meer Libellen en ook nog een mooie Zandhagedis. Wat een heerlijk ochtendje!