Waterleidingduinen

IJskoud genieten

Voor de struinronde van 3 maart had ik een bijzonder stukje Waterleidingduin in gedachten: de Van Limburg Stirumvallei. Hier was ooit een kanaal, maar dat werd later gedempt, in 1994/1995 het zuidelijk deel en in 2006 het noordelijk deel. Daarna ontstond een grootschalig gebied van stuifduinen en helmgras, en in het zuidelijk deel zijn mooie natte valleien te vinden. Het is een fotogeniek landschap. Enkele weken van tevoren ga ik even op verkenning. Het is stormachtig, ijzig koud en het licht is keihard. Een interessante foto maken is best een uitdaging.

En dan is het 3 maart, Nederland is in de ban van "De Russische Beer" of met andere woorden, het is echt super koud! Er waait een harde oostenwind, en er is een piepklein beetje sneeuw gevallen. Ik zou het niemand kwalijk hebben genomen die zou afzeggen. Maar alle deelnemers waren, dik aangekleed en gewapend met warme koffie/thee en natuurlijk de fotocamera, aanwezig! En zo gaan we op weg naar de zandvallei. Voordat we daar aankomen maken we een fotostop bij een bevroren poeltje langs de Oude Haasvelderweg. Het landschap doet bijna buitenaards aan en vraagt om foto's. 

struinen
Actiefotos

 

waterleidingduinen
Buitenaards landschap

Deze struinronde gemist?

Kijk op de activiteitenpagina voor meer struinrondes

Na een kwartiertje fotograferen heeft iedereen het al wat koud gekregen en lopen we verder naar de Van Limburg Stirumvallei. Daar aangekomen kunnen de deelnemers zich helemaal uitleven, al is het voor sommige even zoeken naar lijnen, voorgrond etc. Mijn tip om het eens vanuit een ander standpunt te bekijken wordt dapper opgevolgd, ook met deze ijzige kou zie ik sommige deelnemers languit op de grond liggen. Na een half uurtje heeft iedereen zijn foto's wel gemaakt en gaan we op zoek naar een beschut plekje voor koffie en wat lekkers.

Hier onder nog wat resultaten:

Struinronde 3 februari 2018

Na een lange pauze (te druk met werk en andere zaken) ga ik vanaf februari dit jaar de struinrondjes weer oppakken. Ik vind het nog steeds maar al te leuk om al struinende door de natuur wat ervaringen uit te wisselen met andere fotografen/natuurliefhebbers.

struinen

Twee weken voor de geplande struinronde liep ik het rondje even voor. Ik had geluk, blauwe lucht en een dun laagje ijs op het water, mooie wolkenluchten, kortom van alles te zien. Maar wat als het grijs en regenachtig is, dus ik probeerde verder te kijken naar details. En ik heb het wandelrondje dusdanig in elkaar gezet, dat er halverwege de route een omkeerpunt is, dit na de nogal “natte” ervaringen van de struinronde in oktober.

Op zaterdag 3 februari ontmoet ik vier deelnemers, deels bekende gezichten en deels nieuwe gezichten. Ik heb blijkbaar een abonnementje op regenachtig grijs weer, maar het is windstil dus we gaan vol goede moed op pad. Het is toch genieten en we vinden voldoende onderwerpen om te fotograferen. In onderstaande galerij wat foto’s die op deze struinronde genomen zijn. Deelnemers die nog geen foto’s ingestuurd hebben mogen dat alsnog doen.

Ik kijk terug op een geslaagd struinrondje. Wil je ook een keer mee? Kijk dan snel op de activiteitenpagina en geef je op.

De donkere dagen

De donkere dagen in december, veel mensen kunnen er niet goed tegen. En ik geef toe, ik vind er ook niets aan als het de hele dag grijs en nat is. Maar gelukkig zijn er best vaak mooie ochtend- en avondluchten te zien.

Deze foto’s zijn genomen in de Weerlaner Polder in Hillegom, in de omgeving van de nieuwe manege.

En soms….. is het even code rood, in dit geval voor mij code wit: SNEEUW !!! Ik hou er van, en dan kan er nog zo hard geroepen worden dat je niet de weg op moet gaan als het niet nodig is, maar ik heb het er toch op gewaagd. Fotograferen viel niet mee, het sneeuwde en waaide hard en het was erg grijs. Mijn camera (en mijn bril, haha) droog houden viel niet mee, maar o, o, wat was het genieten. En het leverde toch een paar aardige plaatjes op.

Foto’s gemaakt in de Amsterdamse Waterleidingduinen – ingang Panneland. Van mij mogen er meer van dit soort winterse dagen volgen.

Mooie start van de zomer

Hoe mooi kan de zomer beginnen?

Nou de 1e dag begon nogal grijs en regenachtig, maar 's avonds klaarde het op. En dan is het heerlijk dat het zo lang licht is. Dus ik pakte mijn camera's en reed naar ingang Panneland van de Waterleidingduinen. Ik had diverse tips over bijzondere vlinders gekregen, maar daarvoor was ik te laat op de dag, of misschien waaide het nog te hard. Maar bij een poeltje vond ik iets leuks, een heleboel piepkleine Waterleliemotten. Terwijl ik mijn cameratas neer zette kwamen er twee op mijn duim zitten en besloten voor wat nageslacht te zorgen. Met de camera in één hand slaagde ik er wonder boven wonder in om ze op de foto te zetten. Hierna hing ik het verliefde stelletje aan een grasspriet en begon aan mijn pogingen om er een mooie foto van te maken. Enfin.... dertig mislukte foto's (bewogen door de wind), een paar natte voeten en een natte kont later (want ja ik wilde toch echt een mooiere achtergrond)..... tromgeroffel..... een geslaagde foto.

Onderweg naar de uitgang leekt het erop dat er een mooie zonsondergang aan zou komen. En inderdaad, het leverde dit, bijna on-Nederlandse, plaatje op:

waterleidingduinen

Na de eerste mislukte poging om een paar mooie vlinders op de foto te zetten, deed ik een paar avonden later een tweede poging. Nu was het echt een mooie, windstille en redelijk warme avond, maar op een paar vlinders na vond ik weer niets. Ik besloot terug te gaan naar het poeltje waar ik de Waterleliemotten had gefotografeerd. Wie weet kon ik die nog wat fraaier fotograferen. Terwijl ik aan kwam lopen viel het me op dat één van de planten van het Jacobskruiskruid zo raar slap hing. Ik ging kijken en zag iets wat ik nog niet eerder had gezien, een Grote Groene Sabelsprinkhaan die net verveld is. Hij (of zij) hangt nog op te drogen is zodoende wel een ideaal fotomodel. Nadat ik een aantal foto's had gemaakt liep ik rondje rond het poeltje en vond nog zo'n prachtige Sprinkhaan. Goh, mijn avond kon niet meer stuk, wat is de natuur toch altijd weer boeiend.

De aanhouder wint, de volgende zondagmiddag is het lekker warm en omdat drie maal nu eenmaal scheepsrecht is, fietste ik naar ingang Panneland en ging wederom op zoek naar de Keizersmantel. Deze prachtige grote oranje vlinder staat in Nederland op de rode lijst en werd enkele jaren niet meer gezien in de Waterleidingduinen. Vorig jaar werden ze wel weer waargenomen, ik had toen ook al het geluk om er ééntje op de foto te zetten, en kwam er pas thuis achter wat een bijzondere vlinder ik had gespot.

Dit jaar hoef je niet lang te zoeken. Al vlak voorbij de ingang is een veldje waar het Jacobskruiskruid uitbundig bloeit en waar je werkelijk door een oranje wolk van Keizersmantels loopt. Zo ook deze zondagmiddag. Na eerst een paar "gewone" foto's te hebben gemaakt, is het tijd voor wat andere poses. 

Tijdens alle struinrondjes kwam er natuurlijk ook nog wel iets anders voor mijn lens. Ik kijk tevreden terug op de eerste helft van juli en ben benieuwd wat er verder nog voor moois op mijn pad komt.

Vroeg rondje struinen Hemelvaartdag 2017

Hemelvaartdag 2017, ik vind het altijd weer leuk dat mensen de moeite nemen om vroeg op te staan om met mij een rondje te gaan struinen in de mooie Waterleidingduinen.

Ook dit jaar waren de weergoden ons gunstig gezind, het was fantastisch wandelweer en er was heel veel te zien in de duinen. Mei is wat dat betreft een heerlijke maand. Met deels bekende en deels nieuwe gezichten liepen we vanaf ingang Panneland naar het mooie Zwarteveldkanaal. We genoten van het uitzicht en speurden in het riet naar Libellen, Juffers en ander klein spul. Hierna vervolgden we onze weg naar het Groot Zwarteveld, waar we speurden naar kikkers en ook even genoten van een pauze in de zon. Hierna liepen we over het Eiland van Rolvers en werden bij één van de poelen getrakteerd op een ware Kikker-orgie. Iedereen genoot van zoveel gekwaak en gespetter. Om het allemaal nog wat mooier te maken zagen we ook nog Boomkikkers. Onder het genot van koffie met wat lekkers hebben we nog even na zitten kletsen. Foto's van de deelnemers staan hier onder. 

Wil je ook een keer mee struinen? Kijk dan hier

 

struinen

boomkikker

Inge: "Mijn eerste Boomkikker, ik had ze nog nooit gezien". 

viervlek

Yvonne zette deze mooie Viervleklibel op de foto.

Actie (foto Carla)

Struinen

Op zoek naar Juffers (foto Carla)

struinen

struinen

struinen

Foto's van Karin

Waterleidingduinen Mei 2017

Mei, een heerlijke maand waarin de natuur bijna uit z’n voegen barst. Er groeit en bloeit van alles. Ik heb meerdere keren genoten, mede dankzij mooi weer en lekkere lange avonden. In onderstaande fotogalerij heb ik een overzichtje gemaakt van één en ander wat ik ben tegen gekomen. Geniet maar mee, klik op de eerste foto om de foto’s op ware grootte te kunnen doorbladeren.

Winter-voorbode?

Zaterdag 3 december, mijn wekkertje gaat als het nog aardedonker is. Na een lekkere kop koffie en het krabben van de autoruitjes rijd ik bij schemerlicht richting ingang Panneland van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Ik hoop op mist en een mooie zonsopgang. Mijn geduld word even op de proef gesteld, op het weggetje naar Panneland loopt een kudde van een stuk of 12 losgebroken koeien en ze zijn niet van plan om ook maar één hoefje aan de kant te gaan. Één koe likt de koplamp van mijn auto schoon, een andere staart nieuwsgierig naar binnen. Ik bel de politie en vind vervolgens een gaatje om tussen de koeien door te rijden.

Mooi, precies met zonsopgang wandel ik het duingebied in. Het is koud en windstil. Helaas is de zonsopgang vandaag nogal gewoontjes, en ook de hoeveelheid mist is niet waar ik op hoopte. Maar toch!! Het is heel erg mooi en als dit een voorbode van de winter is dan verheug ik mij daar op. Ik wandel het Zwarteveldkanaal rond en geniet met volle teugen. Op de terugweg zie ik nog een IJsvogeltje maar die heeft helaas geen zin om even te poseren. Inmiddels begint het ook druk te worden met hardlopers en wandelaars. Tevreden wandel ik naar de auto.

Herfst-Fotografie 28-10-2016

Zaterdagochtend 28 oktober was ik met twee deelnemers in de Amsterdamse Waterleidingduinen om de herfst te fotograferen.

Zelf was ik de vrijdag ervoor nog even op verkenning geweest om de herfst te zoeken. Echte herfstkleuren laten dit jaar op zich wachten en zo ook de paddenstoelen. Maar gelukkig was er genoeg moois te fotograferen en met het onderwerp "herfst" kun je lekker veel kanten op.

vogelenzang

Onderweg naar ingang Panneland moest ik gewoon even stoppen om het in nevelen gehulde landschap op de plaat te zetten. Dit beloofde een mooie dag te worden, en dat werd het ook!

Bij Panneland ontmoette ik Karen en Yvonne, twee heel verschillende fotografen met twee heel verschillende camera's. Maar dat kon allemaal op deze mooie morgen. In overleg besloten we eerst langs de rand van het gebied te lopen met uitzicht op de Vogelenzangseweg. Een goede keuze want we konden genieten van een prachtige zonsopgang. Hierna leefden de dames zich uit, de één wat meer op het landschap en de Damherten, en de ander, gewapend met rijstzak, macrolens en afstandsbediening, wat meer op de paddenstoelen. Het werd een heerlijk ochtendje fotograferen met een koffiepauze in de warme herfstzon.

 

 

Heb je ook zin gekregen om een keer mee te gaan? Kijk dan op mijn activiteitenpagina of op mijn Facebookpagina.

miepsan

Actiefoto's

Gouden avond

Vrijdagmiddag half 5, waar mijn weekend normaal gesproken al lang begonnen is, ben ik nu nog razend druk op kantoor. Vanuit mijn ooghoek zie ik een berichtje van mijn vriendin op mijn telefoon verschijnen. “Hoe laat gaan we naar de hei?” Oeps, dat was ik in alle drukte eigenlijk een beetje vergeten. Maar ik zie ook dat het aan het einde van deze grijze vrijdag begint op te klaren, ik heb wel zin in een frisse neus. “Half 8” app ik terug.

En zo kan ik om half 6 kantoor verlaten, boodschappen doen, eten, zelfs nog even op de bank liggen, en dan wandelbroek en -schoenen aan en camera pakken en gaan. De hei is in dit geval het stukje hei in de Waterleidingduinen, bij ingang De Zilk. Vorig jaar bloeide het amper, nu is het mooi paars. Aangekomen weet ik eigenlijk niet goed wat ik er qua fotografie eens van zal maken. Het is altijd een beetje rommelig, en bovendien maken de wind en de vele grassprieten die er tussen staan het er niet gemakkelijker op. Ik probeer wat maar kan m’n draai niet vinden. Al snel valt mijn oog op een boom, die mooi in wat laat zonlicht tussen het wuivend gras staat.

Als we genoeg foto’s van de hei hebben, lopen we een stukje het bos in. En dan…… een Reegeit roept haar kalf ….. en verraadt hiermee hun aanwezigheid. We zijn meteen muisstil, en sluipen door het bos. Op een smal paadje spotten we het kalf. Het loopt eerst op een lastige plaats om te fotograferen, en bovendien, het is al best donker, ik heb geen statief, dus dan maar de ISO flink omhoog. Moeder ree roept nog een keer, en dan krijgt deze avond z’n eerste gouden momentje, het kalf komt uit de struiken tevoorschijn en we kunnen een paar minuten genieten. Wauw, wauw wauw!! Daarna gaat het kalf achter haar moeder aan.

Wij laten het hierbij en lopen richting zweefvliegveld. Hier kleurt onze avond dan letterlijk goud. De zon gaat onder en geeft het landschap een magisch uiterlijk. Dit levert een paar hele mooie foto’s op. Lang duurt de betovering niet, na 10 minuten is de zon weg gezakt en doet het blauwe uurtje langzaam zijn intrede. Tijd voor ons om te gaan. Een groot Damhert staart ons nog aan, maar wij zijn voldaan. Wat een avond.

Verslag rondje struinen 13 juli 2016

Struinen in de duinen, gewoon even op een mooie zomeravond, dat was mijn opzet toen ik deze activiteit bedacht. Al snel had ik genoeg deelnemers, en deze avond was mooi, en kreeg extra glans doordat Marry met ons mee wandelde. Marry is natuurgids in opleiding, en kent het stukje duin waar wij doorheen wandelden, het Eiland van Rolvers, bijzonder goed. Verder hadden alle deelnemers een camera bij zich, zodat we uiteindelijk in kilometers niet heel veel gewandeld hebben. Genoten hebben we wel, en gefotografeerd, en ook wat van elkaar kunnen leren. Wat mij betreft al geslaagd

We liepen eerst naar een plek waarvan Marry en ik weten dat je er Boomkikkers kunt zien. En na lang zoeken, de plek lag helaas al in de schaduw, vonden we er nog één. Het viel nog niet mee om de kikker, die natuurlijk niet zo groot is en lekker verdekt tussen de duindoorns zat, aan te wijzen, laat staan op de foto te zetten. Zelfs ik had er echt moeite mee.

Boomkikker

We struinden verder naar één van de vele poeltjes die dit stukje duin telt. De Juffers genoten nog van het laatste avondzonnetje, de rugzakken en tassen werden neergezet en de camera's werden gericht op de vele Juffers. Zoals altijd in de natuur, de ene werkte mee, de andere helemaal niet. Hieronder heb ik de foto's van verschillende deelnemers op een rijtje gezet.

struinen

Als iedereen de Juffers naar tevredenheid op de foto heeft gezet, is het tijd voor een korte pauze. Onder het genot van koffie/thee en koek kletsen we over de natuur en fotograferen. Hierna was het al tijd om langzaam richting uitgang te gaan. Voordat we echter de weg naar de parkeerplaats weer opliepen, beklommen we nog een hoger gelegen duintop voor de zonsondergang. Die liet nog even op zich wachten, wij genoten ondertussen van de Damherten met jongen.

Uiteindelijk werden we niet teleurgesteld. Bijzondere wolken zorgden voor een fraaie afsluiting van deze avond. De camera's kwamen weer tevoorschijn en iedereen zocht zo z'n plekje voor een kleurrijke foto. 

Na afloop vraag ik altijd aan de deelnemers om mij één foto op te sturen voor het verslag. Zo leer je kritisch kijken en keuzes maken. Ik heb ook nu weer gemerkt dat keuzes maken moeilijk was, want van de meeste deelnemers kreeg ik meer dan één foto. 

 

We kunnen terug kijken op een super geslaagd rondje struinen, waarin we veel gezien en ook wat geleerd hebben. Mijn dank gaat uit naar Marry voor haar leuke en interessante verhalen over het Eiland van Rolvers.

Dit rondje struinen gemist? Hou mijn Facebookpagina en activiteitenkalender dan in de gaten.

struinen