Waterleidingduinen

Damhertenbronst 2020

Bronst bij de Damherten, het trekt ieder jaar weer veel publiek naar de Waterleidingduinen. Zelf loop ik er meestal wel een paar keer langs, maar ga ik er niet speciaal voor naar de duinen.

Dit jaar viel de bronst mooi samen met een week vakantie. Vakantie die ik had moeten doorbrengen in een ruige bergachtige omgeving, ergens ver weg van Nederland. Maar Corona gooide ook hier roet in het eten. En dus had ik nu eens alle tijd om een paar keer de duinen in te gaan en te proberen een paar knappe foto’s van de Damhertenbronst te maken.

Ik vind het altijd nog maar lastig om er wat van te maken, bewegende onderwerpen zijn niet mijn sterkste punt, maar het gaat steeds beter. En dan, die takkenomgeving….. er is werkelijk geen foto waar niet een takje, boomstronkje of sprietje in de weg zit. Iets wat mij als perfectioniste eigenlijk wel irriteert. Maar aan de andere kant, het is wat het is! Wat voor mij vooral telt was de beleving, en ik kan jullie verklappen, ik heb genoten !! Zo gaaf om heel dicht bij een paar vechtende Damherten te staan.

Kijk mee in de fotogalerij, ik heb er lekker veel foto’s ingezet, geen tekst, alleen maar plaatjes. Komt ‘ie:

Herfst 2020

Het is alweer een tijdje herfst, één van mijn favoriete seizoenen. Ik hou van alle mooie kleuren en de herfstachtige frisheid in de morgen. Gelukkig had ik een aantal keren gelegenheid om er met de camera op uit te trekken. Dit jaar vind ik het wel lastiger om te fotograferen dan andere jaren, het is druk in de natuur, soms al vroeg in de ochtend. En dan kan ik me maar slecht concentreren, dus probeer ik op drukke tijden gewoon weg te blijven uit de natuur. Hopelijk gaan we ooit terug naar “Het oude normaal”.

Hoewel ik het lastig vind om een fietstocht te combineren met fotografie, heb ik de laatste tijd toch een paar keer mijn fotocamera meegenomen. Al met al een blogje met van alles wat. En o ja, de bronst van de damherten was er ook nog, daarover volgt nog een apart blog.

In onderstaande fotogalerij een kleine impressie van de herfst:

De langste dag 2020

Vanwege de Corona-uitbraak hebben mijn activiteiten lange tijd stil gelegen. Maar na versoepeling van de landelijke maatregelen vond ik dat een struinronde met maximaal 4 personen wel moest kunnen. De langste dag leek mij wel een geschikte gelegenheid, er is niets zo heerlijk als ‘s avonds lekker lang door de duinen struinen.

En wat hebben we genoten, mede dankzij het super mooie weer. Zoals altijd kwamen we eigenlijk tijd te kort en moesten we nog een beetje doorlopen om op tijd bij de uitgang te zijn. Onderstaand een paar foto’s.

Stormachtige wandelingen

Mei 2020, we blijven nog steeds veel thuis, maar gelukkig kan ik nog steeds doen wat ik leuk vind: wandelen in de natuur en fotograferen. De afgelopen weken was ik een paar keer in de Waterleidingduinen. Iedere keer heb ik weer genoten van het concert van de vogels en de mooie natuur. Wat betreft de fotografie kwam het tot wisselende resultaten, voornamelijk dank zij de harde wind die er tijdens al mijn bezoekjes stond.

Ik had van alles in mijn hoofd om de Meidoorns mooi te fotograferen, en de settings waren er ook wel, maar zoals al gezegd, verpestte de wind het eigenlijk iedere keer.

meidoorn
Leuk natuurlijk, zo’n registrerend plaatje.
meidoorn
Het blijft een prachtig gezicht, en de geuren zijn super lente-achtig.
meidoorn
Maar ik ben op zoek naar een wat meer schilderachtige setting.
meidoorn
Hier schijnt de lage avondzon wel mooi door de bloemblaadjes heen.
meidoorn
Op weg naar de uitgang doe ik nog een laatste poging er iets van te maken.

Al wandelend kom ik het eerste (en tot nu toe enige) Icarusblauwtje van dit jaar tegen. Het is wel een super meewerkend fotomodel.

icarusblauwtje
Icarusblauwtje.
icarusblauwtje
Icarusblauwtje.
icarusblauwtje
Icarusblauwtje.

Na de foto’s heb ik dit Icarusblauwtje welterusten gewenst en ben verder gelopen. Ik moest wel de tijd een beetje in de gaten houden om voor zonsondergang terug bij de uitgang te kunnen zijn. Bij één van de poeltjes op het Groot Zwarteveld viel mijn oog op een redelijk verse Libel. Meestal bungelen ze in het riet, deze hing aan een boomtakje te balanceren boven het water. Degenen die mij op Social Media volgen hebben ongetwijfeld de filmpjes al gezien over hoe onderstaande foto’s tot stand zijn gekomen, ik hield er in ieder geval weer eens een paar natte voeten aan over.

libel
Libel, hier wat meer van de omgeving mee genomen op de foto.
libel
Libel, de vleugels mooi opgelicht door de avondzon.
libel
Libel, hangend aan een takje.
libel
De Libel bleef rustig hangen, de wind was ook hier wel spelbreker bij het maken van de foto’s.

Na deze fotoshoot werd het wel tijd om in een flink tempo terug naar de uitgang te lopen.

Enkele dagen later was ik weer in de Waterleidingduinen, en zo ook de wind. Mijn plannetje om verder te gaan met het fotograferen van de Meidoorns heb ik maar meteen uit mijn hoofd gezet. Een hert langs het Zwarteveldkanaal bleef me roerloos aanstaren. Dit werd een gemakkelijke fotoshoot. Eenmaal thuis zag ik pas dat hij allerlei verschillende bekkies had getrokken, waarvan ik er enkele in een fotocollage heb gezet. Het duurde vrij lang voordat hij twee oren netjes naar voren had, waarvan dan een grotere foto.

damhert
Pas thuis zag ik de diverse bekkies die dit Damhert trok.
damhert
En uiteindelijk stond meneer er mooi bij, je ziet ook al goed zijn beginnende nieuwe gewei.

Meer spanning zat er niet in deze avond. Ik hoopte nog op een mooie zonsondergang, maar helaas trok de lucht wat flets en grijs dicht.

Een week later besloot ik wat minder vroeg te gaan, in de hoop dat ik, met een zonnetje, wat kikkers en hagedissen zou spotten. Het begon op een andere manier al goed, ik zag diverse Argusvlinders. Maar helaas (en alweer dankzij de harde wind) kwam er geen mooi fotomomentje. Ik zag ook diverse Kleine Vuurvlinders, die gelukkig wel net lang genoeg bleven zitten.

vuurvlinder
Deze Kleine Vuurvlinder bleef wat langer zitten.
vuurvlinder
Wat zijn ze toch prachtig, deze Kleine Vuurvlinders.

Verder zag ik van alles, maar het lukte me niet om een serie te maken van één en hetzelfde beestje. Dus onderstaand maar een rijtje “Los zand”.

bruinvleugelroofvlieg
De Bruinvleugelroofvlieg.
gaasvlieg
Gewone Gaasvlieg.
glazenmaker
Voor mij een nieuwe waarneming, deze Vroege Glazenmaker.
zandhagedis
Na lang zoeken vond ik toch, goed verstopt, een Zandhagedis.

De misser van de dag wil ik jullie niet onthouden, en misschien herkennen enkelen van jullie het wel, na lang zoeken zie je daar in de verte een vlinder zitten, en het lijkt een hele bijzondere. Zo ook nu, en met de camera in de aanslag sloop ik dichterbij. Nou, onderstaand mijn “bijzondere vlinder”.

misser
Niets is wat het lijkt, mijn “bijzondere vlinder” bleek gewoon een verdroogd blaadje een een rietstengel.

Tot zo ver mijn verslaggeving uit de mooie Waterleidingduinen. Ik hoop van harte dat de wind eens wat minder wordt, en dat er een heleboel regen valt, daar wordt de natuur vast heel blij van.

Alle foto’s nog even in een galerij bekijken:

 

Vroege vogels – april 2020

Corona, ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken. We moeten zoveel mogelijk thuis blijven en afstand houden. Ik probeer er natuurlijk het beste van te maken, en geniet van het thuis zijn. Maar gelukkig, een frisse neus halen mag, en van die vrijheid maak ik dankbaar en verstandig gebruik. Mijn bezoekjes aan de Waterleidingduinen zijn in ieder geval niet in de drukke weekenden en ook niet op mooie dagen overdag. Echt nieuws is dit niet want eigelijk ging ik toch al nooit op drukke tijdstippen. Nee, ik zet ook nu één keer per week heel vroeg de wekker en sta met zonsopgang voor het hek.

Het levert in ieder geval een paar fraaie sfeerplaatjes op. Dit alleen al maakt het vroege opstaan meer dan waard.

Verder is er in de eerste helft van april nog niet veel te beleven in het duin, het lentegroen moet nog groeien en voor de macrolens zie ik weinig geschikte onderwerpen. De vogels daarentegen laten uitbundig van zich horen. Nou ben ik nooit een echte vogelfotograaf geweest, mijn hart ligt bij macro en landschap. Maar, met de komst van mijn fantastische telezoomlens begin ik er lol in te krijgen, en probeer me er in te bekwamen. En dat resulteert in dit blog in een uitgebreide galerij met vogels. Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen.

 

Baardmannetjes gespot

Degenen die mij al wat langer volgen weten dat de Waterleidingduinen zo ongeveer mijn achtertuin zijn. Ik kom er graag en vaak om te wandelen en om te fotograferen. Toch had ik nog niet eerder de Baardmannetjes gezien. Dus toen er meldingen kwamen dat deze mooie vogeltjes gespot waren in de duinen, heb ik snel tijd vrij gemaakt en ben, samen met fotomaatje Marry, naar de aangegeven plek gegaan. Er waren meer fotografen ter plaatse, die allemaal aandachtig in het riet stonden te turen. In eerste instantie, helaas, geen Baardmannetjes. Totdat mijn fotomaatje Marry ze aan de andere kant van het water ontdekte in het riet. Wauw, wat een prachtige acrobatische vogeltjes zijn deze Baardmannetjes! Mede door een stevig windje was fotograferen nog wel een uitdaging. Maar uiteindelijk konden we tevreden naar huis, met een geheugenkaartje vol mooie foto’s. Geniet maar mee:

After-Christmas-Walk 2019

Vorig jaar was de After-Christmas-Walk een succes, en was het voor mij al snel zeker dat deze weer op de agenda moest komen. Het is ook heerlijk om na een paar feestdagen even lekker in de natuur rond te struinen.

Tijdens de wandeling van dit jaar was struinen en genieten belangrijk, wat mede door het aangename winterweer prima lukte. Daarbij waren er voldoende onderwerpen voor een fotomomentje.

struinen
Warme chocolademelk met slagroom tijdens de picknick, foto: Inge Hoogeveen

Waar het voor de pauze nog over relatief makkelijke paden ging, ging het na de pauze even flink berg op en berg af. Het was genieten en nog eens genieten, en weer voor herhaling vatbaar. Na zo’n 10 km. kwamen we voldaan terug bij de uitgang.

Onderstaand nog wat foto’s die onderweg gemaakt zijn.

Damherten

De dag na kerst is het heerlijk weer, en ik besluit in de middag om even een rondje Waterleidingduinen te gaan lopen. Dit is meteen een mooie gelegenheid om mijn nieuwe telelens nog eens even uit te proberen. Ik had het kunnen weten….. als ik bij ingang De Zilk de parkeerplaats op kom, zie ik dat het helemaal vol staat. Nou ja, niets aan te doen, ik loop mijn geplande rondje en merk dat de meeste watervogels rustiger plekken hebben opgezocht. Ik zal het met de Damherten moeten doen voor de foto’s.

Damherten, er zijn er meer dan genoeg en echt schuw zijn ze niet. Inspiratie krijg ik er eigenlijk ook nooit van, verder dan een registrerend plaatje kom ik meestal niet. Zo ook vandaag niet, maar het is toch een mooie test van mijn nieuwe lens. Ik zie wel dat de foto’s die met deze lens uit de camera rollen, vele malen scherper zijn, dan die met mijn oude camera en zoomlens.

Enfin, ik heb in ieder geval een lekkere frisse neus gehaald, en onderstaand uiteraard een paar plaatjes van Damherten.

 

Kleurrijke ochtend

Spontaan een dagje vrij genomen gisteren, met in mijn achterhoofd een vroeg uitstapje naar de natuur. Maar ja, wat zou het worden, weer een saaie, grijze en natte dag? Of toch de wekker vroeg zetten en hopen op wat bijzonders? Wat ben ik blij dat ik het laatste heb gedaan. Rond 07.30 parkeerde ik de auto bij Panneland. Al onderweg had ik wat vage tinten in de nog donkere lucht gezien. In plaats van direct de Waterleidingduinen in te lopen, besloot ik een paar meter terug te lopen en het pad in te slaan langs de buitengrens van het gebied. Daar heb je wat meer vrij uitzicht richting oosten.

zonsopkomst

Een goede keuze, want dit was het spektakel van de zonsopgang. Wat een intense kleurenpracht. Enige haast was wel geboden, want het duurde maar kort.

Zonsopkomst

Niet veel later werd de lucht al fletser. De bijzonder opstapeling van wolken bleef nog wel even zichtbaar. Maar even later was de betovering verbroken. De lucht werd grijzig en flets. Tijd om even richting het bos te gaan. Voorbij ingang Panneland sloeg ik rechtsaf naar de Beukenlaan. Na enig rondneuzen kwamen er toch wat leuke onderwerpen voor de lens.

herfstkleuren

De rode ochtendlucht kleurde de hele omgeving in een oranje-rode gloed.

herfst

Hoezo, een saaie grijze dag? Wat een heerlijke kleuren.

herfst

Ik keek toevallig even omhoog, wat een mooi licht viel er op deze boomtakken.

boomstam

Een gespleten boomstam, vol met mooie structuren, en deze al wat oudere zwammen.

En tenslotte nog even gespeeld met beweging en lange sluitertijd. Bij deze foto’s heb ik een lange sluitertijd gecreëerd en vervolgens tijdens het indrukken van de ontspanknop de camera rustig verticaal bewogen. En dat kan hele leuke foto’s opleveren. Sprookjesbos, of Spookbos? Het was een mooie ochtend, en ik was net voor de eerste regenbui thuis.

Oktober-gezwam 2019

Het zal velen van jullie al bekend zijn, ik hou van  de herfst, van de mooie kleuren en het frisse weer. Ik ben de afgelopen tijd behoorlijk vaak met de camera op pad geweest, waarbij paddenstoelen eigenlijk het enige onderwerp waren. Dit omdat de echte herfstkleuren in het landschap nog een beetje op zich lieten wachten.

Maar waar  de je de afgelopen twee jaar padddenstoelen met een vergrootglaasje moest zoeken, hoef je dit jaar maar een paar stappen in het bos te doen of je struikelt er over. Ik heb me er prima mee vermaakt. Soms heb  ik een mooi, registrerend plaatje gemaakt, omdat mijn vondsten interessant waren, en soms heb ik m’n creativiteit er op los gelaten en geprobeerd er echt iets moois van te maken.

Kijk mee en geniet: